“Aantal mantelzorgers neemt af”

Link uitzending

“Nu mijn kinderen groter worden, wilde ik iets gaan doen wat meerwaarde heeft voor mensen. Toen zag ik een artikel in de krant over MarthaZorg en wist meteen dat het iets voor mij was. Sinds vorig jaar werk ik tien uur per week met drie vaste cliënten in een instelling en een aanleunwoning.

Aandacht geven

Ik geniet ervan een lach op het gezicht van iemand te toveren. Om één-op-één aandacht te kunnen geven, waar bijvoorbeeld de verpleegkundige in de instelling niet altijd aan toekomt. Met elke cliënt ga ik naar buiten en soms gaan we ergens iets drinken. Voor een cliënt kook ik ook. Daarna eten we en doen we samen de afwas. Dan heeft de cliënt een leuke middag of avond gehad, maar ikzelf ook.

Ik vind het heel mooi om deze aanvullende zorg te kunnen geven. Met de familie heb ik altijd direct contact na ieder zorgmoment. Dat wordt erg gewaardeerd en zo leeft de familie mee.

Nog meer inleven

Vanuit MarthaZorg volgen we ook bijscholing, zoals een cursus over dementie. Daardoor kan ik me nog beter inleven in mijn cliënten. Een verhelderend advies vond ik om langer te wachten op antwoord als je iemand met dementie een vraag stelt. En om juist wel in te gaan op hun verhalen over vroeger en hun familie, in plaats van hen hiervan af te leiden. Het is belangrijk om aandacht te geven aan het gevoel dat eronder ligt.”

Ruim vier miljoen mensen in Nederlander zijn mantelzorger voor iemand in hun omgeving. Grote kans dat u daar nu of in de toekomst bijhoort. Als familie is het goed om op tijd na te denken hoe je in de toekomst dingen wilt regelen. Mezzo voor Mantelzorgers heeft daarvoor een gratis flyer als hulpmiddel, met onderwerpen die je binnen ‘een familiegesprek’ kunt bespreken. Ook vanuit onze praktijk bij MarthaZorg hebben we tips voor u.

Tip 1: Voorkom verdriet: praat vooraf.
Tip 2: Sta stil bij wat de zorg losmaakt.
Tip 3: Pak je geluksmomenten

Tip 1: Voorkom verdriet: praat vooraf.

Mocht u in een situatie terechtkomen waarin u mantelzorg gaat verlenen, is het goed om al direct na te denken over hoe u het haalbaar houdt voor uzelf en uw omgeving. In de meeste gevallen zal de behoefte aan ondersteuning toenemen. Voor de hulpbehoevende persoon en voor de naaste is vaak pijnlijk om vanuit een crisissituatie keuzes te moeten maken. Daarom adviseren wij: praat en maak keuzes vanuit rust. Dat voorkomt vaak een hoop verdriet.

Tip 2: Sta stil bij wat de zorg losmaakt.

Wat wij zien in de praktijk, is dat veel mensen zich verliezen in de praktische zaken. Regelen, regelen en nog eens regelen. Waar dan vaak aan voorbij gegaan word, zijn alle emoties die erbij komen kijken. Wij proberen mensen zich er vaak van bewust te maken, om ook stil te staan bij wat er gebeurt. Bijvoorbeeld hoeveel pijn het doet, als je moeder dingen gaat vergeten. Of als vader door de Parkinson een heel ander karakter krijgt. Als deze emoties geen ruimte krijgen, kan dit later als een boemerang terugkomen. Dus zoek mensen waarmee je over je pijn kunt praten. Er zijn o.a. veel lotgenotengroepen.

Tip 3: Pak je geluksmomenten

Tegelijkertijd zeggen wij, “pak je geluksmomenten”. Geniet van de dingen die er nog wel zijn. Schrijf ze op! Leg ze vast en maak foto’s. Dit is zo enorm waardevol voor iedereen.
Zo zorg je ervoor dat er voor alle betrokken personen, zicht blijft op de kwaliteit van leven. En dat is in alle omstandigheden toch het allerbelangrijkste.

Tot slot nog een gedicht door Rikkert Zuiderveld

MANTEL

Een mallemolen. Alles draait om geld,
succes en haast. Wij draaien rond als blinden
en zien de draden niet die ons verbinden,
vergeten wat of wie ons vergezelt.

Dit oude spel van hebben en van krijgen
vervreemdt ons van onszelf en van elkaar.
De stilte in een huis weegt dubbel zwaar
wanneer er niemand is om mee te zwijgen.

We zeggen dan: volmaaktheid is niet haalbaar.
Maar warme handen om een weerloos hart,
een mens die pijn verlicht, de knoop ontwart

die ons benauwt, is eeuwig onbetaalbaar.
Soms ben je zo genadeloos alleen.
Kom binnen, sla je mantel om mij heen.

Sinds de start van MarthaZorg bijna vier jaar geleden merken we dat het inschakelen van betaalde aanvullende mantelzorg meer ‘gemeengoed’ wordt. Volwassen kinderen vinden het fijn dat er meer zorg voorhanden is dan zij kunnen geven. Geregeld wordt MarthaZorg doordeweeks ingeschakeld om voor een ouder of familielid te zorgen en komen naasten in het weekend.

Door het groeiend aantal cliënten kunnen we als MarthaZorg steeds meer onze missie uitdragen:

‘Kwetsbare mensen en hun relaties ondersteunen in een menswaardig bestaan.’

Dat doen we zowel bij mensen thuis als in een instelling. Niet alleen op uitnodiging van familie, maar ook steeds vaker op aanvraag van mentoren, bewindvoerders en casemanagers van instellingen.

Sinds de oprichting van MarthaZorg in 2015 werken we zowel bij mensen thuis, als bij mensen in de instelling. Als we bij mensen thuis zorg geven, betekent dit vaak dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen. Een vreugde voor degene met een beperking én voor zijn of haar dierbaren. Ook in 2018 geven wij nog zorg thuis. Regelmatig schakelt de wijkverpleging ons is, of komt de hulpvraag rechtstreeks via de familie.

Meer vraag door mentoren

De hulpverleners die ons hebben ontdekt, zijn de mentoren en bewindvoerders. Soms schakelt een bewindvoerder ons in, maar nog vaker komt de vraag van mentoren. De zorg wordt dan vaak opgestart in nauw overleg met bijvoorbeeld de casemanager dementie. De mensen die wij via professionele bewindvoering en mentoren ondersteunen, zijn vaak mensen met een klein of geen sociaal netwerk.

MarthaZorg-directeur Irma Donkersloot:

“Het geeft ons veel voldoening om voor deze mensen te zoeken naar wegen om het leven wat aangenamer te maken. Zo helpen we mensen bijvoorbeeld bij het kopen van kleding, doen wat klusjes in huis, en gaan eventueel mee naar een arts of therapeut. Ook doen we natuurlijk ook leuke dingen met de mensen. Denk aan museumbezoek of gewoon een kopje koffie drinken op een terras.”

Binnen de instellingen zien we ook de zorgvragen toenemen. Naast familie schakelt ook de casemanager mantelzorg of de Eerst Verantwoordelijk Verzorgende van een bewoner ons in. Als mensen bijvoorbeeld geen familie meer hebben, dan kan MarthaZorg taken vervullen die anders door de familie worden gedaan. Denken aan het kopen van toiletspullen, maar bijvoorbeeld ook het meegaan naar de specialist in het ziekenhuis.

Samenwerken met instellingen

Inmiddels werken we al voor 11 instellingen, van Amersfoort tot Bilthoven, Veenendaal, Zeist en Driebergen. Organisaties als Accolade Zorg, Charim Zorggroep, Axion Continue en Warande weten ons steeds beter te vinden. De zorg die wij kunnen bieden, ervaren zij als een welkome afleiding voor hun bewoners. Dat zien we terug in onze reviews.

Irma Donkersloot:

“Wij zorgen ervoor dat mensen toch even van de afdeling komen, al is er geen familie op bezoek. Samen wandelen, winkelen, naar de bibliotheek; het is wat de mensen en hun dierbaren prettig vinden. Zo is er een meneer waarmee we naar het graf van zijn vrouw gaan. Dit maken we dan schoon, terwijl hij al zittend op zijn rollator meekijkt. Het geeft hem erg veel rust als het graf netjes verzorgd is.”

We bieden de zorg vanuit MarthaZorg vanuit onze christelijke identiteit. We merken dat dit door zowel gelovigen als niet-gelovigen wordt gewaardeerd.

Twaalf jaar geleden kreeg Jan-Piet de Graaf parkison. Zijn vrouw Jannie moest hem meer en meer verzorgen en inmiddels is ze fulltime zijn mantelzorger. “Als je elkaar trouw belooft, is dat in voorspoed en tegenspoed, gezondheid en ziekte.”

Eind september 2017, in de Week tegen Eenzaamheid, publiceerde dagblad Trouw een opiniebijdrage van directeur Irma Donkersloot over ‘eenzaam sterven’. Hier vindt u het artikel in Trouw; hieronder de integrale tekst.

Jaarlijks sterven er duizenden mensen in eenzaamheid, zonder iemand aan hun sterfbed. Irma Donkersloot maakt het als mantelzorgondersteuner regelmatig mee en vraagt er aandacht voor in deze Week tegen Eenzaamheid. ‘Na ieder eenzaam sterfbed vraag ik mij weer af of onze samenleving een antwoord heeft op dit diepe leed.’

Nog niet zo lang geleden liep ik samen met een collega op een begraafplaats zwijgend achter een kist, knerpend grind onder onze voeten. Rondom ons liep niemand, wij waren de enigen die de kist begeleidden. De bewindvoerder van de overledene had ons als mantelzorgondersteuners gevraagd deze oude vrouw op haar sterfbed bij te staan. Familie of kennissen had zij niet, haar sterfbed was een eenzaam sterfbed geweest.

Laatste woorden door een vreemde

Ik begeleid helaas vaker stervenden die níemand meer hebben en ik zal daar als mens en als professional nooit aan wennen. Want het is heftig als jij, als zorgprofessional, ineens degene bent die stervende handen vasthoudt, lippen bevochtigt en – als men dat wenst – een gebed uitspreekt en een lied zingt. Wij zoeken de kleren uit die de overledene zal dragen, brengen nog snel een Mariabeeldje naar het rouwcentrum omdat dit een laatste wens bleek te zijn. Op de begrafenis begeleiden wij de kist en zingt er een door de bewindvoerder ingehuurd koortje. Laatste woorden worden gesproken door een vreemde, dan daalt de overledene een graf in en wordt zijn levensboek tussen onbekenden gesloten.

Duizenden sterven in kille eenzaamheid

In de Week tegen Eenzaamheid 2017 vraag ik de aandacht voor deze trieste werkelijkheid: eenzaam sterven. Jaarlijks moeten er duizenden mensen in kille eenzaamheid sterven, zonder ook maar een hand die de hunne vasthoudt.

Hoe mensen in deze positie terecht zijn gekomen is moeilijk te duiden. Vaak zijn het mensen zonder kinderen of mensen met een zeer verstoorde relatie met de kinderen. Het zijn soms mensen die heel oud worden, waardoor velen hen al ontvallen zijn. Helaas zijn het ook mensen die in bescherming zijn genomen omdat degenen die hen ondersteunden geen zuivere motieven bleken te hebben.

Na ieder eenzaam sterfbed vraag ik mij weer af of onze samenleving een antwoord heeft op dit diepe leed. Ik zie mooie initiatieven op lokaal niveau en in de zorg om mensen contact en afleiding te bieden. Laat dat vooral zo blijven. Maar ik zie, net als velen met mij, ook een samenleving waar ieder gaat voor zichzelf, druk is met het zijne, met een minimum aan sociale controle. Sterven in eenzaamheid is mijns inziens een wrange vrucht van onze voortvarende en succesvolle levensstijl. Het lijkt alsof onze ogen meer en meer gesloten raken voor de nietige, kwetsbare en ogenschijnlijk minder gave kant van het leven.

Zie de mens

In mijn persoonlijke leven probeer ik oog te hebben voor mensen die een wat eenzamer bestaan leiden. Mijn buurvrouw die alleen woonde at één keer per week mee. Als mantelzorgondersteuner probeer ik cliënten goed in de gaten te houden. Verhuizen naar een instelling betekent niet dat zij daar niet vereenzamen. Ook binnen zorginstellingen komen wij helaas veel eenzaamheid tegen.

Zie de mens, houd ik mijzelf vaak voor. Ik wil zowel in mijn privé- als werkomgeving oog hebben voor de mens in al zijn ontluistering, vermogens en onvermogens, wel of niet aanwezige sociale kaart. Pak die hand, vang die blik en heb contact van mens tot mens. Hoe confronterend ook, in het geven kun je veel ontvangen.

Tot 1 oktober a.s. is het de Week tegen eenzaamheid 2017. Wij vragen deze week via een minicampagne aandacht voor ‘eenzaam sterven’, iets wat we regelmatig meemaken. We hebben als mantelzorgondersteuners al diverse malen een stervende begeleid die de laatste adem uitblies zonder een familielid of bekende om het sterfbed. Dat went nooit, kunnen we je vertellen.

In een minicampagne vraagt MarthaZorg in de Week tegen Eenzaamheid aandacht voor ‘eenzaam sterven’.

Opiniestuk in dagblad Trouw

Komende week publiceert Trouw een opiniebijdrage van Irma Donkersloot over ‘eenzaam sterven’. Irma’s boodschap: ‘Sterven in eenzaamheid is een wrange vrucht van onze succesvolle levensstijl’. De bijdrage verspreiden we na publicatie in Trouw.

Wij zoeken met spoed zorgzame en betrokken mantelzorgondersteuners voor onze cliënten in de regio’s Amersfoort, Zeist en Utrecht. Als mantelzorgondersteuner geeft u liefdevolle aandacht en zorg aan mensen die dit zo goed kunnen gebruiken.  

Vanwege de voortgaande uitbreiding van onze zorg hebben wij extra mantelzorgondersteuners nodig. MarthaZorg biedt mantelzorgondersteuning binnen instellingen en bij mensen thuis. Wij spelen daarmee in op zorgsituaties waarin extra hulp nodig is. MarthaZorg is een christelijk bureau dat zorg biedt aan iedereen, ongeacht de levensovertuiging.

Wat houdt het werk in?

Een specifieke opleiding is niet gewenst. Het is vooral belangrijk dat u affiniteit hebt met de zorg en een liefdevol hart voor mensen. Hier leest u wat onze mantelzorgondersteuners allemaal doen.

Wat  vragen wij nog meer?

  • Het werk van MarthaZorg gaat ook in de weekenden door. Het is een pré (geen must) als u bereid bent in de weekenden te werken, evenals in de avonduren (op deze uren zijn de gebruikelijke toeslagen van toepassing).
  • Zonder eigen vervoer is het lastig om te werken voor MarthaZorg omdat de werkzaamheden vaak op diverse locaties plaatsvinden.
  • Een flexibele (werk)houding.

Wat bieden wij?

  • Een baan die veel voldoening geeft.
  • Een afwisselende baan met flexibele werktijden.
  • Een prima uurvergoeding.
  • Diverse van onze mantelzorgondersteuners zijn 50-plussers. Daar werken wij graag mee!

Interesse?
Hebt u interesse in de functie van mantelzorgondersteuner bij MarthaZorg? Reageer dan via het contactformulier. Wij nodigen u dan hopelijk uit voor een persoonlijk gesprek, waarin we de werkzaamheden verder bespreken.

MarthaZorg kijkt naar mensen als unieke creaties en niet als ‘object’. Daarom ondersteunen we van harte het manifest ‘Waardig ouder worden’ en zijn officieel partner.

‘Waardig ouder worden’ is een initiatief van Omroep MAX, ChristenUnie en ouderenorganisatie KBO-PCOB. De initiatiefnemers geloven in een samenleving waarin ouderen een volwaardige plaats innemen. Om die samenleving dichterbij te brengen willen de initiatiefnemers komen tot een zogeheten ‘Zilveren pact’.

Waarom ondersteunen wij het manifest?

MarthaZorg sluit graag op 21 februari a.s. dit ‘Zilveren pact’ dat tot doel heeft een volgend kabinet ertoe te bewegen zich serieus in te zetten voor een samenleving waarin ouderen een volwaardige plaats hebben. Waarom?

  • Bij MarthaZorg nemen we iemand waar als mens en niet als object van zorg.
  • Alle leven is een geschenk van God, dus ook het kwetsbare en niet presterende leven.
  • Ieder leven is uniek, bij name gekend en bemind door Degene die ons gemaakt heeft.
  • Aards gezien kunnen mensen een voltooid leven hebben, Hemels gezien hebben juist zij een vruchtbaar leven.

Omgang met zeer kwetsbare mensen verandert je

Bij MarthaZorg ervaren we dat we juist door de omgang met zeer kwetsbare mensen opnieuw leren zien en horen. Het verandert je eigen ‘zijn’. Zorg geven is geen last maar een voorrecht. Zorgen voor een ander geeft vrucht in je eigen leven.

Onderteken het manifest ‘Waardig ouder worden’